Via ferraty - jak zacząć, cz. 1

Co to właściwie jest?

Ferraty, Via Ferrata lub Klettersteig to ubezpieczone drogi poprowadzone za pomocą stalowej liny. Często posiadają stopnie i klamry, które zastępują brak naturalnych stopni w skale. Niektóre ferraty są uzupełnione o drabiny i kładki.

Jaki sprzęt jest potrzebny na ferraty?

• Uprząż kombinowana (= uprząż biodrowa i piersiowa) lub alternatywnie uprząż pełna
• Certyfikowany absorber energii (tzw. hamulec ferratowy)
• Kask
• Rękawice
• Odpowiednie obuwie

Jeśli nie jesteście pewni wyboru odpowiedniego sprzętu, zerknijcie na już skompletowane zestawy. Będziecie mieli pewność, że niczego Wam nie zabraknie. My w terenie przetestowaliśmy „Ocún Twist + Chest Shard set“, którego częścią jest absolutnie wszystko, czego potrzebujecie - oczywiście oprócz rękawic, które zdecydowanie polecamy również zakupić.

Czy muszę mieć uprząż piersiową?

Kwestia konieczności posiadania uprzęży piersiowej jest bardzo częstym pytaniem. Uprząż piersiowa (lub pełna) chroni Cię przed przewróceniem się głową w dół podczas upadku. Ponadto, jeśli masz tylko uprząż biodrową, cała siła przenosi się na odcinek lędźwiowy kręgosłupa, co może prowadzić nawet do jego złamania. Nie lekceważ więc swojego wyposażenia.

Uprząż piersiowa jest co najmniej zdecydowanie zalecana dla dzieci, początkujących i na trudniejszych odcinkach via ferrat. Na niektóre via ferraty, zgodnie z regulaminem, obowiązuje nawet zakaz wstępu bez uprzęży pełnej/piersiowej.

Jak przygotować sprzęt do akcji?

Załóż uprząż biodrową i piersiową, dostosowując ich rozmiar. Następnie, za pomocą klasycznej pętli lub, w naszym przypadku, pętli Tie In Sling i karabinka Osprey twist, połącz obie uprzęże. Warto wspomnieć, że pętla „Tie In Sling“ znacznie upraszcza i przyspiesza przygotowania w porównaniu do wiązania klasycznej pętli. Przeciągnij pętlę przez oba oczka uprzęży piersiowej i połącz końce pętli z centralnym oczkiem uprzęży biodrowej za pomocą karabinka. Niebiesko-biała lina na zdjęciu to lonża odpoczynkowa.

Pętlę lonży z absorberem energii przewlecz przez oczka pętli (zaznaczone na ciemnozielono); a następnie cały zestaw przeciągnij przez tę pętlę. W ten sposób powstanie węzeł zwany główką skowronka.

Teraz jesteś wzorowo przygotowany, aby wyruszyć na przygodę na Via Ferracie! :)

! Uwaga ! Oczka po bokach uprzęży biodrowej to tylko pętle materiałowe (szpejarki), nie są nośne! Możesz ich używać do przypięcia kasku lub karabinków, gdy ich akurat nie potrzebujesz. Nośne jest tylko tzw. centralne oczko, które łączy pas biodrowy z pętlami udowymi.

Asekuracja jest kluczowa

Na via ferratach asekurujesz się za pomocą karabinków wpiętych do stalowej liny, która jest przymocowana do skały za pomocą punktów kotwiczących (kotew). Zawsze musisz mieć wpięte oba karabinki, a ze względów bezpieczeństwa najlepiej z zamkami w przeciwne strony (nie oba z tej samej strony). Przy przechodzeniu przez kotwy należy przepinać się pojedynczo, po jednym karabinku – nie oba naraz – jeden karabinek zawsze musi być wpięty do stalowej liny! Uważaj, aby karabinki nie pozostały uchylone.

Zachowuj odpowiednie odstępy, zwłaszcza na odcinkach pionowych. Jeśli wspinacz poślizgnie się i spadnie, uwzględnij luz, aby nie spadł na wspinacza poniżej. Podczas upadku asekuracja zatrzyma się na najbliższym punkcie kotwiczącym. Gdy tylko sięgniesz za kolejną kotwę, nie wahaj się i przepnij się. Zdecydowanie nie wspinaj się powyżej punktów kotwiczących – luz podczas upadku znacznie by się zwiększył.

Wskazówka: Nie "ciągnij" karabinków asekuracyjnych za sobą, to męczące. Trzymaj je zawsze przed sobą lub między rękami.

Tego nie rób!

Przyjrzyjmy się jednemu zatrważającemu przykładowi. Po drodze natknęliśmy się na tzw. „ignorantus-bezpieczeństus“, który wzorowo zademonstrował, jak nie należy postępować.

Czy potrafisz wskazać wszystkie błędy, które mogłyby zagrozić zdrowiu wspinacza?

Jakie są więc najczęstsze błędy i jak powinno to wyglądać?

Pamiętaj, że nieodpowiedni sprzęt lub jego brak stanowi zagrożenie nie tylko dla Ciebie, ale także dla wspinaczy znajdujących się poniżej.

Ocena stopnia trudności

Najczęściej spotykanym sposobem oznaczania trudności tras są litery od „A“ do „F“, gdzie „A“ i „B“ są najbardziej odpowiednie dla dzieci i początkujących. „C“ to już trudniejsze trasy, ale wciąż osiągalne dla początkujących. Na „D“ warto wybrać się, gdy masz już trochę doświadczenia; spodziewaj się fizycznie wymagającego terenu i przewieszeń. „E“ to już trasy ekstremalnie trudne, o „F“ nie wspominając.

Możesz mieć przestudiowane stopnie trudności i wiedzieć, które są dla kogo odpowiednie, ale dopóki nie spróbujesz na własnej skórze, trudno jest ocenić, która odpowiada Twoim aktualnym możliwościom i umiejętnościom.

Gdzie wybrać się na via ferraty?

Zanim z entuzjazmem zaczniecie planować wyjazdy za granicę i wybierać destynacje według fotogenicznych miejsc i zdjęć w internecie, poświęćcie czas na przejście via ferrat w Czechach. Unikniecie w ten sposób nieoczekiwanych niespodzianek (lęk wysokości, brak kondycji itp.) i lepiej ocenicie, na co możecie sobie pozwolić za granicą.

Oprócz popularnej Pastýřskiej stěny w Děčínie, gdzie są trasy odpowiednie zarówno dla początkujących, jak i bardziej doświadczonych, warto odwiedzić via ferratę Vodní brána niedaleko Semil, gdzie jako początkujący znajdziesz coś dla siebie. Na południu z kolei warto odwiedzić via ferratę Hluboká, której trzy sektory znajdują się po obu stronach rzeki. Przejście z jednego brzegu na drugi to dość długi spacer, albo można zabrać ze sobą własną łódkę i przepłynąć na drugi brzeg.:)

Jeśli czujesz się na siłach, by zmierzyć się z wymagającą via ferratą, spróbuj pobliskiej Bechyni, tam Twoje ręce i mięśnie brzucha porządnie się rozgrzeją – zwłaszcza podczas końcowego podejścia w przewieszeniu – nie bez powodu jej trudność jest określana jako D/E. Tylko uwaga, ta via ferrata nie jest pętlą, musisz mieć siłę, by wrócić tą samą drogą.

Przydatne linki

• Poradniki >

• Testy >

• Reportaże >

• E-SHOP >

Autor: Tereza Pavlíková

Źródła: archiwum autora